Der Pergamonaltar

Narrative Struktur und herrschaftliche Ideologie

Özet

Bu makalede, II. Eumenes Dönemi'nde, Attalos Hanedanlığı'nın egemenlik anlayışını yansıtan Pergamon Altarı'nın tasarımı tartışılmaktadır. Aynı zamanda, Max Weber'in ortaya koyduğu üç yasal yönetim modelinden yola çıkarak, anıtın bu modellerle bağlantısı iredelenmektedir. Bu değerlendirmenin odak noktası, mimari ile zengin kabartma frizlerinin karmaşık ilişkisidir. Andreas Scholl'un ›Zeus Sarayı‹ yorumu, benzer kabartmalarla yapılan karşılaştırma ve antik kaynaklardaki bilgiler dikkate alınarak, Telephos Frizi'nin ›resim içinde resim‹ olup olmadığı tartışılmaktadır. Pergamonlu herosun yaşamına dair sahneler, Gigantomakhia'dan çok daha sonraları yaşanacak olaylara işaret ediyordu. Pergamon Altarı'nın temelinde yatan iktidar anlayışı göz önüne alındığında, egemenliği meşru kılmaya yönelik farklı araçların birbirleriyle diyalektik bir ilişki içinde yerleştirildikleri anlaşılmaktadır. Gigantomakhia yoluyla aktarılan etkileyici meşruiyet, ana fikri oluşturmaktaydı. Buna göre, Telephos Frizi, Attaloslar'ın hanedanlık temelli geleneksel meşruiyetini simgeliyordu. Altardaki öykücü anlatım ve içerdiği farklı erk biçimleri, karmaşık bir meşruiyet taktiğini yansıtır. Bu taktik ›Hellenistik Dönem'deki güç ideolojisi‹ olarak tanımlanabilir.