Latène-Artefakte im hellenistischen Kleinasien: ein problematisches Kriterium für die Bestimmung der ethnischen Identität(en) der Galater

https://doi.org/10.34780/cv8dr265

Yazarlar

  • Altay Coşkun [Autor/in]

Özet

Bu yazıda, Latène eserlerinin M. Ö. 3. yüzyılda Anadolu’ya göçen Galatların ve onların soyundan gelenlerin etnik kimliğini belirlemedeki önemi yeniden değerlendirmeye çalışılmaktadır. Anadolu’da şimdiye dek böyle pek az obje bulunmuş olmasına rağmen bunlar, genel olarak Orta Anadolu’da Galat varlığının ve hatta bazen Avrupalı Keltlerle devam eden kültürel değiş tokuşların göstergesi olarak anlaşılmaktadırlar. Bununla birlikte, daha yakından bakıldığında kanıtlar bu görüşün aksini söylemektedir. Öncelikle, »Galat keramikleri« teriminin yanlış yönlendirdiği gösterilebilir, çünkü bu mal grubu Latène kültürüne ait herhangi bir iz taşımamaktadır; onları »Frig-Hellenistik« ya da »Pontik Hellenistik keramikleri« olarak adlandırmak daha doğru olacaktır. İkinci olarak, bir tane Latène fibula üç büyük Galat kabilesinden birine mensup bir bireye atfedilemez; coğrafi ve kronolojik sonuçlar daha ziyade I. Attalos (240–197 civarı) ya da daha sonraki Hellenistik kralların döneminde Doğu Avrupa’dan ikmal edilen paralı askerlere işaret etmektedir. Üçüncü olarak, Galat tümülüslerinin mimarisi Anadolu-Frig geleneği içinde bulunmaktadır ve Latène tarzı gömüt armağanları Trocmi ve Tectosaglar arasında hiç yoktur, böyle objelerin Tolistobog mezarlarına dayandırılması iddiaları da henüz kanıtlanamamıştır. Sonuç olarak, üç Galat kabilesinden hiçbiri Latène objelerinin düzenli kullanıcıları ya da üreticileri gibi görünmemektedir. Bu doğruysa, Pergamon’un ünlü zafer anıtlarındaki Galat ikonografisinin kökenini yeniden değerlendirmemiz gerekecektir.

Anahtar Sözcükler:

Galatya- Latène eserleri- Sözde Galat keramikleri- Tümülüs- Fibula

Yayınlanmış

2024-11-29

Nasıl Atıf Yapılır

Coşkun, A. (2024) “Latène-Artefakte im hellenistischen Kleinasien: ein problematisches Kriterium für die Bestimmung der ethnischen Identität(en) der Galater”, Istanbuler Mitteilungen, 64, pp. 129–162. doi:10.34780/cv8dr265.